Słowackie Oskary rozdane: Slnko v sieti 2016

Nie chodzi o życie. Chodzi o film. Pod takim hasłem Słowacka Akademia Filmowa i Telewizyjna (Slovenská filmová a televízna akadémia) po raz drugi zorganizowała w bratysławskim kinie Lumière, trwający od 11 do 17 kwietnia 2016 roku, Tydzień Słowackiego Filmu (Týždeň slovenského filmu) - przegląd, w trakcie którego widzowie mogli obejrzeć rodzime produkcje (z 2015 roku) oraz spotkać się z ich twórcami i krytykami. Wyświetlono 28 filmów (fabularne, dokumentalne i animowane), które po zakończeniu przeglądu, w jego ramach, zaprezentowane zostaną także w innych słowackich miastach.

Zwieńczeniem Tygodnia Słowackiego Filmu była wczorajsza (16.04) uroczysta gala wręczenia narodowych nagród filmowych, przyznawanych przez Słowacką Akademię Filmu i Telewizji (swój głos w demokratycznych wyborach oddają wszyscy członkowie) - statuetek Slnko v sieti (Słońce w sieci).

Fontána pre Zuzanu 3 (Fountain for Suzanne) 1999/SK

Fontána pre Zuzanu 3, na Słowacji zwana śmieciem (odpad), a w Czechach koszmarkiem (příšernost), kiedyś zgodnie uznawana najgorszym słowackim filmem, dziś dopiero na 9 miejscu w rankingu, to produkcja wieńcząca muzyczną trylogię Dušana Rapoša. 

Fontána pre Zuzanu 2 (Fountain for Suzanne) 1993/SK

Dušan Rapoš, wiedziony sukcesem filmu Fontána pre Zuzanu, postanowił po latach nakręcić drugą część; tym razem scenariusz napisał osobiście wraz z Jozefem Paštéką. O ile w przypadku części pierwszej można było próbować określić przynależność gatunkową filmu, a kiczowatość zrzucić na karb egzaltacji młodzieży, która jest jego bohaterem (tak zresztą tłumaczono: film kiczowaty jak pierwsze miłości, o których opowiada), to część druga wymyka się jakimkolwiek kategoryzacjom, a to w taki sposób, że trudno w ogóle zdecydować, jak go rozumieć i traktować.

Fontána pre Zuzanu 1 (Fountain for Suzanne) 1985/SK

Kiedy przed dwunastoma laty zaczynałam studiować Filologię Słowacką, ówczesna słowacka kinematografia praktycznie nie istniała, a nasza zakładowa filmoteka zawierała cztery kasety video: Rivers of Babylon (1998) – komediodramat w reżyserii Vlada Balca oraz trylogię Dušana Rapoša Fontána pre Zuzanu/Fontanna dla Zuzanny (1985, 1993, 1999). To zestawienie naprawdę nie rozbudzało filmoznawczej ani jakiejkolwiek ciekawości, nawet biorąc pod uwagę fakt, że dla Słowaków to produkcje kultowe. 

Tak ďaleko, tak blízko (So Far, So Near) 2015/SK

źródło wszystkich zdjęć: materiały prasowe

Lata 2008-2010 to na razie chyba najszczęśliwszy okres dla słowackich filmów dokumentalnych*. W czasie kiedy rodzima twórczość fabularna niekoniecznie cieszyła się poważaniem, to właśnie dokumenty stanowiły najmocniejszy filar tamtejszej kinematografii i dumny produkt eksportowy. Stąd także w Polsce (również w powszechnej dystrybucji kinowej) obejrzeć mogliśmy takie filmy jak Ślepa miłość (Slepé lásky, 2008), Kucharze historii (Ako sa varia dejiny, 2009), Osadne (Osadné, 2009), Granica (Hranica, 2009) czy Miejski portal randkowy (Nesvadbovo, 2010).